Μάχη της Κρήτης 1941 | Αφιερωματική Ενότητα
Κρήτη. Ξημέρωμα της 20ής Μαΐου του 1941. Ένα υπόκωφο βουητό από το βάθος του ορίζοντα ξυπνά τους κατοίκους στα δυτικά του νησιού. Από τα Χανιά μέχρι το Κολυμπάρι. Μαζί αφυπνίζει και ένα εθνικό συνονθύλευμα στρατιωτών, που είναι εντεταλμένοι για την άμυνα. Άγγλοι, Σκοτσέζοι, Ιρλανδοί, Ουαλοί, Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί, Νεοζηλανδοί Μαορί και Έλληνες, που ακριβώς περιμένουν τον εχθρό από τη θάλασσα.
Μόνο που όσο περνούν τα λεπτά, το “βουητό” μοιάζει να ξεκολλά από το νερό. Έρχεται καθαρά τώρα από τον ουρανό. Λίγο ακόμη και στον ορίζοντα διακρίνονται καθαρά οι σιλουέτες των γερμανικών μεταγωγικών. Περίπου 600 Ju52. Το καθένα μεταφέρει 12 αλεξιπτωτιστές. Κάποια ρυμουλκούν ανεμόπτερα.
Η Μάχη της Κρήτης έμεινε δίκαια στην ιστορία σαν ένα όντως ξεχωριστό “επεισόδιο” στο πλαίσιο της μεγάλης ανθρωποσφαγής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν ήταν ο δείκτης απωλειών των αντιμαχομένων. Ούτε η αγριότητα των συγκρούσεων υπήρξε πρωτοφανής.
Κυρίως όμως: Για πρώτη φορά από την έναρξη του πολέμου οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις συνάντησαν αυθόρμητη παλλαϊκή αντίσταση, την οποία μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις στάθηκε αδύνατο να αντιμετωπίσει.
Υπήρξε όμως η Μάχη της Κρήτης όντως κομβικό σημείο για την εξέλιξη της παγκόσμιας σύρραξης; Αντί της όποιας δικής μας απάντησης στους εσχάτως ενσκύψαντες “αναθεωρητές”, παραθέτουμε απόσπασμα από την Ιστορία του Β’ Π.Π. του κορυφαίου (όσους γνωρίζουν) Λίντελ Χαρτ: «Το μελανό σημείο της κρητικής νίκης του Χίτλερ δεν ήταν μόνο οι μεγάλες απώλειες, αλλά το γεγονός ότι προσωρινά εξασθένησε αυτήν την καινούργια μαχητική χερσαία δύναμη που ήταν σε θέση να εμφανίζεται ξαφνικά και να κυριεύει τόπους πέρα από θάλασσες, χωρίς να κινδυνεύει από την από την αντίδραση του Βρετανικού Ναυτικού, η οποία κυριαρχούσε στο θαλάσσιο χώρο παρά τις βαριές απώλειες που είχε υποστεί. Στην πραγματικότητα, ο Χίτλερ είχε εξαρθρώσει το χέρι του στην Κρήτη…».