Μικρά Ασία ένα ταξίδι προσφυγιάς

Μετά από τη Μικρασιατική Καταστροφή όσοι έφτασαν στην Κρήτη συνέχισαν και έφτιαξαν τις ζωές τους μα δεν ξέχασαν. Τελικά το σώμα αντέχει σαν σίδερο μα η καρδιά όχι. Η καρδιά τους έμεινε πίσω, στον τόπο τους. Η ζωή τους άλλαξε, παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά και οι πρώτες ιστορίες που τους είπαν, ήταν γι’ αυτά τα σπίτια που κάηκαν….τα δικά τους σπίτια που χάθηκαν έτσι ξαφνικά.

Το 1950 ο ποιητής Γ. Σεφέρης επισκέφτηκε τη Σμύρνη. Έψαχνε στην άγνωστη πια πολιτεία να βρει το σπίτι του. Τη Σμύρνη τη βρήκε παραμορφωμένη και έγραψε στο ημερολόγιο του «Η Σμύρνη έχει χάσει τον ίσκιο της, όπως τα φαντάσματα».

Η φωνή της πατρίδας δεν σίγησε για όλους τους Μικρασιάτες που μετέφεραν με αγάπη τις χαρές αλλά και τις λύπες που έζησαν. Αυτός είναι και ο λόγος που δεύτερης και τρίτης γενιάς πρόσφυγες μιλούν για την χαμένη πατρίδα σαν να έζησαν το χαμό της